Το πρόβλημα με τη δαιμονοποίηση της απροθυμίας εμβολιασμού

Η κοινή γνώμη, κατευθύνεται συντονισμένα να θεωρεί τον εμβολιασμό μόνη και ικανή προστασία από τον κορωνοϊό. Ξεχνώντας, μάλιστα, όχι μόνον τις όποιες παρενέργειες των εμβολίων, αλλά ακόμη και το ότι η προστασία του εμβολιασμένου δεν είναι απόλυτη.

Αντιθέτως, η κοινή γνώμη κατευθύνεται να απαξιώνει τον προσεκτικά αυτοπροστατευόμενο. Βαρύνει αποκλειστικά και μόνον η απόφασή του να μην εμβολιασθεί.

Αν το δούμε προσεκτικά, ούτε λίγο ούτε πολύ, η κοινή γνώμη είναι ικανή να απαξιώνει κάποιον που δηλώνει δημοσίως τα εξής:

1. Προσέχω να μη με κολλήσει κανείς.

2. Προσέχω να μην κολλήσω ακουμπώντας σε μολυσμένες επιφάνειες.

3. Φροντίζω το ανοσοποιητικό μου (βιταμίνη D, άσκηση, θάρρος, ύπνος κ.λ.π.)

4. Βασίζομαι στο ότι σπάνια αρρωσταίνω γιατί προσέχω.

5. Βασίζομαι στο ότι έχω ακόμη τις αμυγδαλές και τα κρεατάκια.

6. Βασίζομαι -πρωτίστως- στη μακρά γαλουχία.

7. Αν παρ' ελπίδα κολλήσω, είναι λογικό να περάσω κάτι-σαν-γρίπη, αλλά και θα προσέξω να μην κολλήσω κανέναν.

Η κοινή λογική, λέει ότι ένας τέτοιος προσεκτικός πολίτης, ουδόλως επιβαρύνει τη δημόσια υγεία. Κανείς δεν κινδυνεύει εξ αιτίας του. Απολύτως.

Αν το ζήτημα έφθανε μόνον μέχρι εκεί, μέχρι την κοινωνική απαξίωση κάποιων προσεκτικών δηλαδή, δεν θα ήταν και τόσο σοβαρό πρόβλημα. Θα "δει", άλλωστε, κάποια στιγμή η κοινωνία τους ανεμβολίαστους που δεν νόσησαν ποτέ.

 

Το μείζον πρόβλημα, όμως, είναι ένας απίστευτος πρωθυπουργικός ισχυρισμός. Αντιγράφω: «Ανέτρεξα και βρήκα τα στοιχεία για τους τρεις μήνες, Απρίλιο, Μάιο, Ιούνιο, για την ηλικιακή κατηγορία 60 με 80. Και πράγματι είναι εξαιρετικά εντυπωσιακά. Έχασαν τη ζωή τους 2.245 συμπολίτες μας σε αυτή την ηλικιακή κατηγορία αυτούς τους τρεις μήνες. Από αυτούς, εμβολιασμένοι ήταν μόλις 22. Οι 2.223 ήταν ανεμβολίαστοι. Ήταν δηλαδή συμπολίτες μας οι οποίοι θα μπορούσαν να είχαν εμβολιαστεί, είχαν την δυνατότητα αυτή, και δεν το έπραξαν».

Τίθεται, λοιπόν, το εξής απλό ερώτημα: Δεν υπήρξε, άραγε, κανείς που να ήθελε να εμβολιασθεί αλλά δεν μπορούσε; Κανείς π.χ. αλλεργικός που να του απαγορεύθηκε να εμβολιασθεί;

Προφανώς, υπάρχει και τρίτη κατηγορία. Και έχει σημασία.

 

Μία απλή ανάρτηση στο Facebook, απεκάλυψε αβίαστα αλλεπάλληλα προβλήματα στη σκέψη. Το κεντρικό: Ουδείς θεώρησε σημαντικό ότι ο έχων τα ηνία της χώρας συνελήφθη ανακριβολογών -τουλάχιστον. Παρότι η πρωθυπουργική ακροβασία στήριζε τον εξής ισχυρισμό: "Η χώρα δεν θα ξανακλείσει για τους ανεμβολίαστους". Ισχυρισμό σαφέστατα απειλητικό.

Πολύ περισσότερο, δεν νομίζω να βρίσκω και πολλούς να συμφωνούν στο εξής στιβαρό: το πρόβλημα δ-ε-ν είναι αν η ως άνω δήλωση είναι απλώς ψέμα. Εκτός του ότι πράγματι υπάρχουν περιπτώσεις όπου "Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα", η αλήθεια είναι ότι έχουμε πια ανοσία στα ψέματα.

 

Το μέγα πρόβλημα, ισχυρίζομαι, είναι αν ο ομιλητής πιστεύει αυτό που εδήλωσε δημοσίως. Αν πράγματι νομίζει, δηλαδή, ότι η χώρα κινδυνεύει από τους ανεμβολίαστους.

Σε αυτή την περίπτωση, το κράτος πρόκειται να συγκρουσθεί με πολλά από τα υγιέστερα μέλη της κοινωνίας μας.

Η λύση είναι απλή: να λάμψει η αλήθεια. Δεν είναι ούτε δύσκολο ούτε προσκρούει στο ιατρικό απόρρητο, να ερευνηθεί πόσοι από τους ως άνω 2.245 δεν μπορούσαν να εμβολιασθούν για λόγους υγείας. Ίσως, παρεμπιπτόντως, προκύψει και κάτι για το πόσοι "έφυγαν" ΑΠΟ κορωνοϊό.

 

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, απευθύνω σε όσους ακόμη σκέπτονται το κοινό καλό, το εξής αμείλικτο ερώτημα: χωρίς φιλαλήθεια, πού πάμε;

 

5 Ιουλίου 2021

 

Κώστας Τζαναβάρας

Φ.τ.Κ. 1751/8.7.21 σ.14