Να πώς μπερδευτήκαμε.
Πώς μπερδευτήκαμε έτσι; Της Τζένης Σουκαρά
Φθινοπωρινή ισημερία, σήμερα, ίσο καλοκαίρι ίσο και φθινόπωρο. Σήμερα 34 αύριο 22 βαθμοί. Σήμερα φραπέ στην ξαπλώστρα, αύριο με πουλόβερ και καλτσάκι το καπουτσίνο σου. Μην το συζητάς. Κάτι η κλιματική αλλαγή που έφερε όλες τις φωτιές καταπάνω μας , κάτι που μέχρι να φτάσει η πυροσβεστική ανέβαινες στα κεραμίδια, κάτι η λειψυδρία, που έκαναν την Κόρινθο να θυμηθεί τα νιάτα της, με τις λεκάνες να γεμίζουν τα ξημερώματα, κάτι η Αίτνα που θυμίζει άγριο θηρίο,και θέλεις να πάρεις τα βουνά ,ε, όσο να ναι ένα τραύμα το έχεις ως άνθρωπος.
Τώρα εάν σε αυτό προσθέσεις τον προθάλαμο ενός lock down που σου αποκλείουν μεν αλλά όπως γνωρίζεις πολύ καλά ό,τι αποκλείεται σε αυτή την χώρα δοξάζεται και εφαρμόζεται, σε πιάνει και ένας θυμός. Λογοτεχνικός θυμός, ξέρεις, από εκείνους τους εσωτερικούς, που έχουν κραδασμούς, έχουν γρύλλισμα άγριου σκύλου.
Διότι αγαπητέ, έχω την αίσθηση πως με τα σχολεία που άνοιξαν έχει χαθεί η μπάλα,’εχει μπερδευτεί με το κρούσμα, και αυτό με το εμβόλιο και το σελφ τεστ. Τα παιδιά νοσούν και μαζί με αυτά και άλλοι 5 στο σπίτι σιγουράκι αλλά η Κεραμέως κρατά ψηλά το λάβαρο της Παιδείας της συνετής, της χαμηλοβλεπούσας , της προσηλωμένης στο Χάρβαντ και μόνο, ενω οι υπόλοιποι έχουν εγκαταλείψει τα εγκόσμια. Διότι ο μαθητής φέτος θέλει να την τραγουδήσει την Α. Δημητρίου στο “Ποια θυσία έχει κάνει αυτή για σένα” αλλά σκέφτεται την διαγωγή κοσμία.
Όλοι βρίσκονται εν βρασμώ,δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις. Διότι σε αυτή τη χώρα έχεις την αίσθηση πως δεν υπάρχει πλάνο. Ούτε στην εστίαση, ούτε στο σχολείο,ούτε στους κλειστους χώρους. Έλεος, φώναξαν μέχρι και οι οδοντίατροι.
Και κάπως έτσι κυλάει η ζωή. Με ημέρες ζαρωμένες από την αμφισβήτηση. Με τάφους που ανοίγουν για να διαπιστωθεί η προέλευση των θανάτων και που μετά ξανακλείνουν, με αρνητές που σπάνε τις αλυσίδες τους και κυνηγούν εκπαιδευτικούς..
Ημέρες δύσκολες που μας βρίσκουν σε πορείες ξεχωριστές που ακόμα δεν μας έκαναν να συναντηθούμε, σε πορείες που είναι θολές, χωρίς αφετηρία και με μπερδεμένα συνθήματα.
Ο ΑΟΣΑΚ δηλώνει πως δεν υπάρχει νερό για άρδευση λόγω της κλιματικής αλλαγής , που λέει και ο Κυριάκος.(θα προσέθετα εγώ) Γενικώς δεν υπάρχει νερό και ζητούν από τον Περιφερειάρχη, που λεφτά έχει, να δώσει κάτι για το δίκτυο που έχει πάθει φθορές. Διότι αν δεν δώσει ο Περιφερειάρχης χρήματα, που μοιάζει σαν το θείο από την Αμερική στους πεινασμένους, θα θυμηθούν οι αγρότες μας και την σουλτανίνα, και τις ζημιές από παγετό και καύσωνα και θα γίνει της νεροποντής ..Και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω, όσα αντιπλημμυρικά και αν κάνεις αγαπητέ. που δεν έχεις κάνει ακόμα, αν και όπως λες, λεφτά έχεις.
Η κλιματική αλλαγή, του Κυριάκου, έπιασε και την Κόρινθο. Κάτι οι influencers , κάτι τόπος να ζεις τόπος να δεις, ήρθε ο κόσμος στην ξαπλώστρα πάει και το νερό.Αυτό πράγματι δεν το είχε προβλέψει ο αντιδήμαρχος Πιέτρης. Αλλιώς θα πρότεινε ένα κοκτέιλ στους καλεσμένους,όχι νερό Στυμφαλίας εκλεκτό.
Και να η πόλη που τρέχει με τα νυχτικά σαν άλλη Αστερω να απαγγέλει στα άστρα ξεμαλιασμένη. Το πήρε βαρειά. Ζητιάνα μεσήλικη και αφυδατωμένη, αυτό πάει πολύ!
Στο δρόμο είδα τον πρώην δήμαρχο Α. Πνευματικό να κυκλοφορεί με εμφιαλωμένο νερό στο χέρι. Το είπε και το έκανε δηλαδή. Οι Κορίνθιοι που τον χαιρετούσαν στον πεζόδρομο κοιτούσαν πρώτα τα χέρια του και μετά καλημέριζαν. Να τώρα που το σκέφτομαι , αν είχε ανοίξει το εμφιαλωτήριο στην παλιά PEPSIco στο Λουτράκι, θα ήταν ο καλύτερος influencer.
Πώς μπερδευτήκαμε έτσι;
Να πώς μπερδευτήκαμε.Του Κώστα Τζαναβάρα
“Η Αίτνα που θυμίζει άγριο θηρίο, και θέλεις να πάρεις τα βουνά”.
Αυτήν διαλέγω ως πιο χαρακτηριστική φράση στην ανάγλυφη απόδοση του
μπερδέματος που καταγράφεται στο όμορφο και ταυτόχρονα ουσιώδες άρθρο “Πώς μπερδευτήκαμε έτσι;” της φιλόξενης οικοδέσποινας Τζένης Σουκαρά.
Συνθηματικά, καταγράφω: [1] φωτιές με απούσα Πυροσβεστική, [2]
λειψυδρία, [3] προθάλαμος lockdown, [4] λογοτεχνικός θυμός, [5] σχολεία,
[6] κρούσματα κορωνοϊού, [7] ανοιγόμενους τάφους, [8] αρνητές με
αλυσίδες, [9] θολές πορείες, [10] αδυναμία αρδεύσεων, [11] τ. δήμαρχο με
εμφιαλωμένο, [12] περιφερόμενοι influencers.
Αντιγράφω, ενδιαμέσως: “Όλοι βρίσκονται εν βρασμώ, δεν ξέρω αν με
καταλαβαίνεις. Διότι σε αυτή τη χώρα έχεις την αίσθηση πως δεν υπάρχει
πλάνο. Ούτε στην εστίαση, ούτε στο σχολείο, ούτε στους κλειστούς χώρους.
Έλεος, φώναξαν μέχρι και οι οδοντίατροι.”
Ούτε λίγο ούτε πολύ, αισθάνομαι ότι οφείλω να απαντήσω. Για τον απλούστατο λόγο ότι έχω απάντηση στη βασική ερώτηση της κ. Σουκαρά, ενώ υποπτεύομαι πώς δεν έχει λάβει κάτι ανάλογο μετά από 9 μέρες. “Άντε να τελειώνουμε από το κακό το μάτι!”, έγραψε εκφραστικά προχθές.
Αλλά, πρώτα από όλα, αξίζει να αναρωτηθούμε: πώς θα απαντούσε ένα κυβερνητικό στέλεχος; Θα παραδεχόταν ότι δεν υπάρχει πλάνο;
Ή, πάλι, πώς θα απαντούσε ένα στέλεχος της αντιπολίτευσης;
Μήπως τα πλάνα του που θα μας απαντούσε, θα ήταν πλάνα σαν τα κυβερνητικά;
Κοντολογίς: τί θα ήταν πλάνο; Τί θα έπειθε μία πέννα σαν της κ. Σουκαρά να γράψει κάτι σαν: “Ναι. Τώρα καταλαβαίνω πού πάμε.”;
Προφανώς, η απάντηση είναι κάτι αλλιώτικο από τα συνηθισμένα.
Αυτό που θα προσπαθήσω να εξηγήσω, και ίσως δεν χρειάζεται εξήγηση, είναι η έννοια του “προβλήματος στο σύστημα”. Τουτέστιν: μέτρησα, παραπάνω, 12 προβλήματα που κατέγραψε, γλαφυρά αλλά σωστά, η κ. Σουκαρά. Και σίγουρα θα μπορούσε να συνεχίσει και με άλλα, και πολύ σημαντικότερα -επίκαιρα ή μη. Απ’ την άλλη, δεν βρήκε και κάτι που να πηγαίνει καλά. Θα μας το ‘λεγε -σωστά;
Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι αναπόδραστο: υπάρχει συστηματικό πρόβλημα. Γι’ αυτό μπερδευτήκαμε. Με λόγια του αείμνηστου Νίκου Καλογερόπουλου, Ιδρυτή του Καλογεροπουλείου Ιδρύματος που κοσμεί την πόλη μας, “Αυτό που είναι άρρωστο, δεν είναι τα άτομα. Είναι το σύστημα.” Δεν ήταν αναρχικός -κάθε άλλο. Έβλεπε, απλώς, τη διάχυση του συστηματικού προβλήματος στα πάντα.
Τα γνωστά πλάνα, λοιπόν, δεν πείθουν γιατί δεν συνιστούν πλάνα
αλλαγής συστήματος. Μία από τα ίδια, εμφανώς. Δεν πείθουν, διαισθητικά,
ακόμη κι αυτούς που δεν ξέρουν ούτε καν τί είναι σύστημα. “Είμαστε τόσο
απασχολημένοι με τα σφουγγαρίσματα, που δεν προλαβαίνουμε να κλείσουμε
τη βρύση”, λέει αδέσποτο απόφθεγμα διαδικτύου.
Κι αν προτιμάμε κινέζικα, “Ένα λάθος λεπτό σαν τρίχα, μπορεί να σε φέρει
χιλιάδες μίλια μακριά” -Κινέζικη σοφία, εκδόσεις Οδυσσέας.
Από όπου κι αν το δούμε, είτε στις αιτίες είτε στα αποτελέσματα, η ευρύτητα του φαινομένου πείθει ότι έχουμε να κάνουμε με καραμπινάτο συστηματικό πρόβλημα.
Πώς θα ξεμπερδευτούμε; Η απάντηση είναι να ψάξουμε ποιό είναι το πρόβλημα στο σύστημα.
Όχι ποια -ποιο. Όχι αιτίες -την αιτία. Και να
χωνέψουμε καλά ότι, χωρίς εύστοχη! αλλαγή συστήματος, όσο βολεμένος και
να είναι κανείς, όση πλάκα κι αν έχει κάποια στιγμή το θέαμα, δδέεεν…
Δεν ξέρω αν έπεισα, αλλά μια προσπάθεια να [μην] πάρουμε τα βουνά, την έκανα.
Διμηνιό 2 Οκτωβρίου 2021
Κώστας Τζαναβάρας
σύμβουλος μηχανικός – συγγραφέας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου